времето леташе... :/

Пак враќање во реалноста,си се качивме во автобус и за Парну.... 

Како и да е прекрасен викенд,ете уште едно гратче плус,нешто ново,полека полека се навикнувавме на Естониа,ја учевме,и се повеќе се интересиравме,и се повеќе имавме во план да одиме и шетаме некаде додека сме послободни.

Ете и Април си замина,времето леташе неусетно,а од тоа најмногу се плашев,дека убавите моменти секогаш брзаат,и дека ќе дојде денот кога ќе треба да се вратиме и да заврши се.

На работа пак си одевме,на 1 Мај бевме информирани дека ќе дојде уште еден волонтер овде во Парну,момче од Шпанија,и дека ќе работи во клиниката за ментални лица,и лица со посебни потреби,каде што јас имав часови.

Така да дојде и тој ден кога го запознав Исмаел,нетипично име за Шпанец и тоа католик,но сепак имаше типично шпанско презиме.

Се запознавме во центарот,му помогнав за во банка и за некои работи,затоа што сепак него прв пат му беше и не знаеше баш се а ние како прво дојдени тука,па почнав да му кажувам што е каде е,што има,во градот,каде може да најде тоа што му треба,и се што сака да ме праша дека сум му на располагање во секое време.

Ни поминуваше интересно времето,на работа,јас си поминував доста исполнето и во Паевакескус центарот,каде што бевме заедно со Исмаел,со една девојка која ја запознав таму исто како социјален работник Aili од Естониа –Тарту,студира во Парну,и на пракса во Паевакескус,и исто така запознав еден дечко од Парну,Roman русин,но живее во Естониа,исто така и тој е на пракса во центарот.

Запознав и многу други социјални работници,психијатри,кои се доста фини,и со кои си разговараме за клиентите,си помагаме меѓусебно,учам доста нови работи за нив,многу интересно ни поминува времето со нив,барем нешто се работи,и не е досадно,и сакам да сум активна и вклучена во настаните,не сакам да бидам пасивна,и да немам задачи,или работа.