Така си
поминуваше полека Февруари,рутината и навиката си продолжуваа и лесно се
вклопуваа во времето поминувајќи го во Естониа,посебно во Парну,каде што сега
за сега живееме,вообичаениот пат скоро секој ден за на работа го поминувавме и
се навикнавме,за јадење си купувавме сами од блиските маркети,ете посетивме
неколку интересни настани,шетавме наоколу,запознавајќи го подобро градот и
населбите,сликавме,нормално за да имаме нешто во сеќавање,уживање во прошетките
додека надвор снежи,и ја чувствуваш сличната еуфорија и хармонија како за
Божиќ,само што не е Божиќ,туку ладна балтичка земја каде што зимата трае подолг
период.
Се ближеше и
времето за нашиот прв тренинг кој ни беше закажан на 27 Февруари до 3 Март
примивме емаил и чекавме да дојде денот и да одиме во Вилјанди малечко гратче,каде
што ќе се запознаеме со дел од другите волонтери,и ќе имаме заедно
тренинг,обука,за ЕВС програмата,и се разбира забава и запознавање меѓу себе!
Се разбира со
душа чекавме да дојде денот да појдиме затоа што иако убаво си поминувавме во
Парну и се беше интересно и ново за нас,сакавме свеж воздух,и се понови и
посвежи места,и се разбира ни фалеше дружба особено мене,ми фалеше друштво и
нови луѓе,затоа што повеќето време во Парну бевме сами,како волонтери од други
држави,и немавме баш запознаено некакво друштво,особено млади како нас,освен
двајца,а всушност тоа е и поентата да се запознаеш на тренингот со други
волонтери со кои ќе имаш можност да споделиш многу работи,како и да размениме
контакти,да имаш место каде да спијаш кога ќе посакаш да патуваш по другите
градови во Естониа,да учиш,да споделуваш,да имаш пријатели,затоа што тоа е
најважно барем за мене,особено во земја каде што си сам и мораш сам да се
снајдуваш на некој начин,и да си го правиш времето поинтересно и поисполнето.
No comments:
Post a Comment